به درون آمدم و پنجره ها رابستم

باد با شاخه در آويخته بود

من در اين خانه تنها تنها

غم عالم به دلم ريخته بود

ناگهان حس کردم

که کسي

آنجا بيرون در باغ

در پس پنجره ام مي گريد

صبحگاهان شبنم

مي چکيد از گل سيب

دروازه قران

خوشا نرگس خوشا لیموی شیراز

خوشا فصل بهار و بوی شیراز

خوشا شبهای مهتابی ببوسی

لب گلرنگ زیباروی شیراز!

باغ عفیف آباد

عید اومده باهار اومده

پیغوم از نگار اومده 

پوشو خونه ت گل افشون کن

حالو که گل به بار اومده

نارنجستان قوام در یک روز بارانی بهاری 

هر که بیند همچو من شیراز را فصل بهار

می زند بی شک از اینجا پشت پا بر هر دیار 

باغ ارم شیراز

شهر ِما شهر ِگُل ياس و گل نازهِ کاکو

شهر ما شهر تماشايی شيرازهِ کاکو

مَردُمِش مِربوُن و غَريب نواز و با صفا

همه جاش جوُی جَر و مَنجَر ُسازُ و آوازهِ کاکو

هر کی يِی دَفه بياد اينجوُ و چَن روز بوُمونه

بِ خودش می گه چِقد ای شهروُ دِل وازه کاکو

مَشتياش هر چی دارن خرج می کنن وقتِ سئوال

هَمَشوُن جواب ميدن خدا سبب ساز ِه کاکو

هر کی يِی رازی داره جَلدی ميره فال ميگيره

از کتاب خواجه حافظ که پر ِرازه کاکو

دلگشا از بِه قَشَنگِه دِل آدم وا ميشه

بخصوص اووقتی که گُلُوی بهار وازه کاکو

سعدی و چِل تَن و حافطيه و باغ ارم

هر مُسافری ديده گُفته چِقد نازه کاکو

او غَريبوُ که بهت گف چه خوبه شهر شوموُ

تو بوگو از قول کاکو شيرازی اينجو شيرازه کاکو