مانند یک بهار…. مانند یک عبور….

از راه میرسی و مرا تازه میکنی.

همراه تو هزار عشق از راه میرسد

همراه تو بهار…

بر دشت خشک سینه من سبز میشود.

وقتی تو میرسی….

در کوچه های خلوت و تاریک قلب من …

مهتاب می دمد…

وقتی تو میرسی…

ای آرزوی گم شده بغض های من…

من نیز با تو به عشق میرسم…

از یک جایی به بعد فهمیدم برای بهتر شدن باید تکان خورد...

تغییر وضعیت داد، زد بیرون.... آدم جدید دید...

آدم‌های بی‌ربط و روابط بی‌دلیل را بی‌خیال شد...!

آدم‌های آزاردهنده و قضاوت‌گر را اخراج کرد...

رفیق نو، حال نو، عشق نو پیدا کرد...از یک جایی به بعد

فهمیدم برای بهتر شدن باید روزهای نکبت گذشته را انداخت دور..

و نگذاشت آدم‌ها و خاطره‌ها کرم حافظه و روح شوند...

از یک جایی به بعد قفل و بند رفاقت‌هایم را محکم کردم...

زیادی‌ها را بی‌خیال شدم!. اتفاقی افتاده که قبلا امکان نداشت بیفتد!

نمی‌توانستم... ولی الان می‌توانم! آدمی که به هر دلیلی

آزارم بدهد را تا جایی که بشود نمی‌بینم و اگر دست بدهد

توی چشم‌هاش نگاه می‌کنم و می‌گویم دیگر نمی‌خواهم ببینمت!

این‌طوری اندازه فقط یک کف دست آدم ناب و دوست‌داشتنی دارم

که وقت‌هایی که می‌خواهم‌شان هستند. بهترین لحظه‌هایم با آن‌ها می‌گذرد؛

لحظه‌هایی که با آنها هستم غم‌خوردن نه مجاز است و نه ممکن... ♥

یادمان باشد، فردا ،حتما، ناز گل را بکشیم...

حق به شب بو بدهیم...

و نخندیم دیگر، به ترک های دل هر گلدان...!!

و به انگشت، نخی خواهیم بست تا فراموش نگردد فردا...!

زندگی شیرین است!

زندگی باید کرد... ولی نه به هر قیمت

و بدانم که شبی خواهم رفت .... !!!

و شبی هست که نباشد، پس از آن فردایی ...

بهار که می‌شود، چنارهای خیابان قصرالدشت شیراز غوغایی بپا می‌کنند.

اگر راهت را کج کنی و پا به یکی از کوچه‌هایی که یاس از دیوار

هر خانه‌اش آویزان شده، بگذاری، ناخودآگاه به یاد همۀ عاشقانه‌های

حافظ می‌افتی و فکر می‌کنی، همین یاس‌ها بودند که حافظ را به اوج

شعر رساندند. حافظی که می‌پنداشت هیچ گوشه‌ای از بهشت هم

لطف کنار آب رکن‌آباد و گلگشت مصلی شیراز را نخواهد داشت.

به‌خصوص اگر شیراز، شیراز اردیبهشت باشد که مرغ الهام بسی

از بزرگان را به پرواز درآورده‌است.

  امروز روز توست…..روز میلادت 

دنیا تبسم کرده است امروز با یادت

  امروز بی شک آسمان آبی ترین آبی ست

چرخ و فلک همچون دلم درگیر بی تابیست

روز تولد تو ، روز نگاه باران

بر شوره زار تشنه ، بر این دل بیابان

روز تولد تو ، گویی پر از خیال است

 یاس و کبوتر و باد ، در حیرت تو خواب است

چه لطیف است حس آغازی دوباره،

و چه زیباست رسیدن دوباره به روز زیبای آغاز تنفس…

و چه اندازه عجیب است ، روز ابتدای بودن!

و چه اندازه شیرین است امروز…

تولد کاکوی شیرازی مبارک